Ks. prof. dr hab. Henryk Seweryniak, znany teolog i ekumenista, w dziele „Święte Oficjum a mariawici” prezentuje przechowywane w watykańskim Archiwum Kongregacji Nauki Wiary, często nieznane dotąd, dokumenty, dotyczące narodzin mariawityzmu. Dokumenty te, sporządzone w językach: polskim, łacińskim, włoskim i francuskim, autor rejestruje, a liczne, zwłaszcza najważniejsze, tłumaczy lub streszcza. Iście benedyktyńska praca autora daje Czytelnikowi wgląd w to, jak kwestia mariawicka była stawiana w Polsce, a także z jaką uwagą podejmowano ją i rozwiązywano w Stolicy Apostolskiej.
Wśród archiwaliów są: liczne dokumenty mariawickie, np. list Marii Franciszki Kozłowskiej, pismo księży Jana Kowalskiego i Romana Próchniewskiego, zawierające tekst „mariawickiego wyznania wiary”, szkice encykliki „Tribus circiter”, wskazówki św. Piusa X i kardynałów – członków Świętego Oficjum oraz listy: bł. abp. Antoniego Juliana Nowowiejskiego, abp. Wincentego Chościaka-Popiela, kard. Adama Sapiehy, abp. Józefa Teodorowicza, ks. Jana Ziei i wielu innych osób. Zapoznanie się z nimi jeszcze dzisiaj stanowi pasjonującą lekturę.
Autor przedstawia nowatorską hipotezę, dotyczącą wykluczenia mariawitów z łona Kościoła katolickiego, a także pasjonujące kalendarium początkowych dziejów mariawityzmu. Jest ono rodzajem itinerarium, pozwalającym Czytelnikowi zorientować się w gąszczu prezentowanych dokumentów, a jednocześnie pierwszym tak szczegółowym zapisem działań twórców mariawityzmu, biskupów Królestwa Polskiego i Stolicy Apostolskiej.
Praca ks. Henryka Seweryniaka stanowi nieodzowne źródło dla historyków, zajmujących się burzliwym przełomem XIX i XX wieku w Polsce; dla ekumenistów i teologów, poszukujących odpowiedzi na pytania o genezę mariawityzmu i sposób rozwiązania kwestii mariawickiej przez Stolicę Apostolską; dla Sióstr i Braci Mariawitów, pragnących głębszego poznania swoich trudnych początków.
